ارزیابی رویش شعاعی درختان زربین (cupressus sempervirens var. horizontalis) در رویشگاه طبیعی با استفاده از گاهشناسی درختی (مطالعه موردی: علی آباد کتول گرگان)

درختان با داشتن دیر زیستی بالا، قادرند تأثیرات طولانی مدت شرایط اقلیمی را بر روی پهنای حلقه های رویش خود منعکس نمایند. از این رو در این پژوهش، سعی شد تأثیرمتغیر های اقلیمی (بارندگی و دما)، بر رویش شعاعی سالیانه زربین در رویشگاه علی آباد کتول گرگان بررسی شود. در این مطالعه از 23 درخت زربین (cupressus sempervirense var. horiozntalis)، نمونه های رویشی در ارتفاع برابر سینه، با استفاده از مته سال سنج استخراج شد. پهنای حلقه های رویشی نمونه ها بعد از آماده سازی، با استفاده از میزاندازه گیری (lintab 6)، همراه با برنامه (tsapwin) با دقت 01/0 میلی متر اندازه گیری شد. تاریخ گذاری و تطبیق بین نمونه ها انجام و بیشترین و کمترین مقدار gleichlaeufigkeit (مجموع فواصل با شیب های برابر به درصد)، در بین نمونه ها 8/75 و 2/59، به دست آمد. میانگین مقادیر پهنای حلقه های سالیانه استاندارد و شاخص زربین محاسبه شد. طول کرونولوژی اصلی، 244 (2010-1767) سال به دست آمد. رابطه رویش و اقلیم با استفاده از روش تابع پاسخ، مشخص ساخت که کمترین میانگین دمای ماهیانه فوریه (بهمن) در فصل رویشی پیشین، مهم ترین عامل اقلیمی تأثیر گذار بر روی رشد زربین است. بررسی سال های نمادین، نشان داد که حداقل فاصله زمانی وقوع احتمالی رویداد های خشک اقلیمی، یک سال و حداکثر شش سال در منطقه می باشد. این تحقیق معلوم ساخت که همواره عامل محدود کننده رشد در ارتفاعات پایین، بارندگی نیست بلکه دما نیز نقش خود را آشکارمی نماید. هر چند که نیاز به مطالعه بیشتر بر روی سایر گونه ها، می تواند درستی نتیجه این تحقیق را اثبات یا رد نماید. نتیجه مطالعه حاضر، در مدیریت جنگل کاری، مدیریت بحران های اقلیمی و سایر بخش های مرتبط کاربرد دارد.